Er zaten heel wat moestuiniers in de zaal met hun aantekeningenblok voor zich. Die gebruikten we niet deze avond. We werden meegesleept door de  enthousiaste en soms sprookjesachtige verhalen over de gevoelens van Alma Huisken voor haar dieren, de (moes)tuin en haar schrijfwerk.

Ze vertelde ons beeldend over hoe ze begon met moestuinieren op een volkstuin in Haarlem. Wat vond ze het heerlijk om met haar handen in de aarde te zitten en verse groenten te kunnen eten van eigen land. Ze werd daar zo enthousiast over dat zij en haar partner besloten naar het hoge Noorden te verhuizen om daar zoveel mogelijk zelfvoorzienend te gaan leven. Op hun lusthof  “de Groene Luwte” is dat geleidelijk aan gaan lukken. Daar leven zij te midden van hun kippen, ganzen, loopeenden en bijen die rondlopen en vliegen in de moestuin, de boomgaard en de siertuin. Natuurlijk evenwicht, een gesloten kringloop en biologisch tuinieren zonder kunstmest en chemische bestrijdingsmiddelen, worden nagestreefd. Het belang van compost kwam herhaaldelijk aan de orde. Een composthoop, liefst met ruimte ernaast om de compost af en toe te keren, zorg voor een combinatie van groen en bruin- tuin- en keukenafval- klein gemaakte twijgjes en blad en versnipperd karton in kleine laagjes bieden ons na een tijd prachtig materiaal om onze grond te voeden. Menselijke urine is een fantastische compoststarter en na elke 20 cm bepoederen met kalk, was de praktische tip die we deze avond te horen kregen. 

Alma Huisken is een kundig vertelster die door haar expressieve wijze van vertellen in staat was om ons, zonder ondersteuning van beeldmateriaal, beelden van haar tuin voor te toveren. Hagen met inheemse struiken, besdragende bomen, rommelhoekjes, water in de tuin, takkenrillen, wisselteelt en combinatie van kruiden en eetbare gewassen maken van haar tuin een paradijs voor mens en dier, vertelde ze ons. Geloof in jezelf, teel wat je lekker vindt, geniet van de oogst en leer van mislukkingen, dan wordt ook jouw de tuin een paradijsje, werd ons voorgehouden.

Anderhalf uur konden we genieten van de boeiende verhalen van deze gedreven tuinierster en verhalenvertelster, die ons zowel voor als na de pauze ook voorlas uit twee van haar boeken.

Inke Mensink