Deventer

Ochtend in Zeeland

En alweer was het een prachtige tuinreis! Hoe kan het ook anders met zo'n geweldige reiscommissie. 

Ik had me erop verheugd, op tijd uit de veren en op reis. Samen  met mijn broer Hans. Passie met de natuur is ons met de groene paplepel ingegeven. Hij is een kenner en weet eindeloos veel over de natuur.  Ofschoon ik vrijwilliger ben bij een pluktuin met vooral snijbloemen weet ik weinig bloemen bij naam. Voor mij is op reis zijn met Groei & Bloei vooral leerzaam. Altijd weer ben ik onder de indruk van ieders kennis. Verrijkt keer ik huiswaarts.

Nu naar Zeeland: zeven tuinen, het Watersnoodmuseum, een stadswandeling in het prachtige Middelburg en een rondleiding in Ierseke bij de oesters en de mosselen. Al met al een uitdagend programma. 

We wisten het; op reis gaan met de leden van Groei & Bloei is steeds weer verrassend.  Vorig jaar (naar Duitsland) waren we ook van de partij en dat was genieten.

We stapten in en gelijk herkenning, dit is thuiskomen.

Mede door het warme weer zocht ik bij aankomst bij al die mooie tuinen direct een bankje of fijne stoel. Steeds weer op een unieke en prachtige plek. Een onvergetelijk schouwspel tussen mensen en de natuur sloeg ik gade. Waarom voelt ieder zich zo thuis op zo'n reis? In de loop van de dagen ging ik het begrijpen.  

Je ziet het voor je, afwisselende groepjes schuiven langs bloemrijke borders. Samen stilstaan: verwonderen en bewondering voor al die passie en kunstzinnigheid van de tuineigenaren, ontdekken, herkennen en vooral elkaar ontmoeten en delen. 

Heel veel met elkaar delen; kennis, tips, praktische ervaringen, belangstelling voor elkaar. Als groene grijze golf hebben we een leven achter ons. In dat delen zit ook de ontmoeting. 

Het 'ont' 'moeten' maakt dat ieder zich op zijn of haar gemak voelt. Je hoeft niks. Met de groep mee, in je eentje een beetje kijken, stil op een bankje, het kan allemaal. Er is altijd wel iemand die een praatje met je maakt. 

We hadden het met elkaar afgesproken, mijn broer en ik. Tijdens de koffie, diner en al die gezamenlijke en afwisselende momenten gaan we ieder ons eigen gang. Vaak schoof ik aan bij reisgenoten die alleengaand zijn. Als je een leven samen bent geweest is het niet altijd makkelijk om er alleen op uit te gaan. 

'Relax, je bent er helemaal uit, leerzaam, gastvrij, perfect georganiseerd, fantastisch programma, mooie afwisseling'. Woorden van een echtpaar dat voor het eerst deelnam.

Perfect georganiseerd, dat kunnen we zeggen. Dank, hulde en ode aan de reiscommissie; Ton, Erica en Ria van de onovertroffen afdeling Deventer. Werkelijk klasse!

Overal aan gedacht, tot in detail. Om te zorgen dat we niet bolusmoe zouden worden was geregeld dat er afwisseling zat in de lekkernijen. Maar goed ook, want bij de tweede bolus zei mijn broer ' ik had liever een Zeeuws Meisje '.

Zeven tuinen, alle zorgvuldig gekozen. Iedere tuin heeft iets fascinerends, iets eigens. Altijd weer zijn er toppers. Het is aan ieder. Heel mooi vind ik steeds hoe eigenaren hun tuin presenteren, hoe het begon, hun opvattingen en inspiratie, hun verbondenheid en bezieling, hun passie en toekomstplan.

De tuin van de toekomst? Onze reisgenoten weten dat; een tuin die het leven lokt, de insecten, de bijen, de vlinders en de vogels. En nog heel veel meer. Ga mee met de meerdaagse Tuinreis!

Interessant was de rondleiding in Ierseke. In twee groepen op pad om het verhaal te vernemen van de mosselen, de oesterputten en de kreeften. Hoe de kreeften het doen? Helaas, dat weet niet iedereen. Eén van de gidsen was zo enthousiast en onderhoudend dat ze daar niet aan toekwam.                             

Boeiend (en vermoeiend) was de stadswandeling in het warme Middelburg. Improvisatietalent siert de reiscommissie. De rondleiding werd ingekort. Enkele niet deelnemende reisgenoten werden naar het hotel gebracht. 

Werkelijk indrukwekkend was het bezoek aan het Watersnoodmuseum. Geraakt werden we door de mevrouw die ons toesprak. Als dertienjarig meisje maakte ze het drama mee. De diepst denkbare ellende trof haar, zo jong en zoveel verlies. Beeldend wist ze te vertellen, heel ontroerend. 

Dertien jaar, groeien en dan toch bloeien!

Bemoedigend om te bemerken hoe helend het leven kan zijn. Delen, diepe ellende kunnen delen. Deze vrouw kan dat, een voorrecht.

Op het allerlaatst sprak ik een reisgenoot. 'Al heel veel jaren geleden is mijn partner overleden. Voor het eerst heb ik alleen een reis geboekt. Gelijk voelde ik me welkom en het gevoel erbij  te horen. Zo ging het al die dagen. Ik voelde me helemaal thuis. Volgend jaar ga ik zeker mee'.

Wil je dit verslag nog even lezen? vroeg ik aan mijn vrouw.

Aandachtig las ze.

En?

Nou, nou, zei ze, ik vind het allemaal wel een beetje te bloemig.

Een beetje over de top. En de reiscommissie bedank je wel drie keer.

Ja, bloemrijk was het, zei ik. 

Top was het!

En de reiscommissie, nogmaals dank.

Gregor van den Brink

Hieronder vindt u de prachtige fotoreportage van deze 3daagse excursie 

Meer weten over de pluktuin, zie www.pluktuinapeldoorn.nl